Home |Over ons |Agenda |Toernooien |Geschiedenis |Sponsor ons |Links |Contact |Archief |Help |


Nieuws van derden
Schaakproblemen
Fen-code omzetten
Toegankelijke schaakprogrammas
Inloggen
Onze webshop
Privacy reglement

29-11-2012 Verslag van de schaakolympiade 2012 voor visueel beperkten

Door computerperikelen ligt eerst nu een verslag voor u van het verblijf van een NSVG-team in Chennai. De analyses van de partijen zullen later aan dit artikel worden toegevoegd of later op deze site verschijnen.

Schaakolympiade 2012
Chennai
Indrukken vanuit de omgeving van teambord 4


Een vlucht heeft soms wel iets van een autorit: nu eens over een goed geplaveide weg, dan weer een stuk waarvan je je afvraagt wanneer ze hier voor het laatst iets aan het onderhoud hebben gedaan. Of dat als metafoor mag dienen voor de aanloop naar de schaakolympiade weet ik niet, maar die aanloop kende wel zijn oneffenheden. In mei werd Jan Boer geveld door ziekte. Op het moment waarop moest worden bepaald of hij mee zou kunnen, was nog niets te zeggen over zijn herstel. We ontkomen niet aan de conclusie dat we met z'n vieren gaan.

Aan het regelen van de visa hebben Sergio en Ron wel wat werk gehad. Heb je alles rond denk je, dan komt een week voor het toernooi het bericht dat de luchtvaartmaatschappij de geboekte vluchten heeft geannuleerd. We kiezen voor de enige reële optie: het verblijf in Chennai met enkele dagen te verlengen.

Dan is het zondag 5 augustus 18.00 uur. We verzamelen op Utrecht CS. Op naar Frankfurtflughafen voor allereerst een nachtje doorhalen op een internationale luchthaven waar heel wat etablissementen gesloten bleken te zijn. Toch vinden we wat om de inwendige mens te voorzien. Om half 5 is het tijd om in te checken. En zowaar, om 06.40 uur, er zijn dus geen veranderingen, stijgen we op. Omstreeks 14.00 uur landen we in Delhi. De aansluitende vlucht vertrekt om half 10 local time. Nu lopen ze in India 3,5 uur voor ten opzichte van de Nederlandse zomertijd; dus de wachttijd was uiteindelijk maar zo'n 4 uur. De aankomst in Chennai was om een uur of 12.

Er was taxivervoer naar het hotel geregeld; alwaar we werden ontvangen met een drankje. Tijdens het nuttigen van dat drankje werden de paspoorten gecopieerd. Na het inchecken ging het naar de kamers. Hier kregen we al direct beknopt wat algemene informatie. Je bagage werd voor je gedragen. Op die kamer kon je met een afstandsbediening meer dan alleen de tv bedienen.

De dinsdag, woensdag en donderdag trekken we erop uit. We beginnen met een wandeling in de directe omgeving van het hotel. Dat bleek al een aardige tour te worden want er waren nergens voetpaden te bekennen. We belanden in een sloppenwijkachtig gebied; met o.a. een open riool en een Bouwterrein van een metro in aanbouw.

Voor de langere expedities regelen we een taxi via het hotel. Deze brengt ons naar plaatsen waar men de toerist kan vinden. Dat was niet alleen het 15 kilometer lange strand van Chennai of een winkel met handgemaakte producten. In een museum zien we gebruiksvoorwerpen uit voorbije eeuwen van zowel de burger als de soldaat. Dit museum leende voorwerpen uit aan musea verspreid over zo ongeveer de gehele wereld. In het Indira Ghandipark maken we kennis met een flinke verzameling uiteenlopende soorten slangen die India kent. Bij het bezoek aan een tempel mochten de schoenen in de taxi blijven. En daar gingen we dan: op sokken, over straat de tempel in. Bij de kerken konden de schoenen bij de ingang worden geparkeerd. De tempel had wel iets van een markt, terwijl de kerken meer een sfeer van rust ademden.

In een winkelcentrum krijg ik een associatie met een super marché in Frankrijk; een gigantische oppervlakte, veel producten, (min of meer) afgescheiden ruimten die de indruk moeten geven dat je in een winkeltje bent. Gebouwen waarin je kunt verdwalen. De redelijk luide muziek was zo westers als het maar kon.

Men rijdt hier links. Menig West-Europeaan zal waarschijnlijk wel even moeten wennen aan de gedragsregels in het verkeer. Dat verkeer biedt een aanblik van uiteenlopende voertuigen waarmee men passagiers kan vervoeren. De claxon (of ander attribuut waarmee je lawaai kunt maken) is een onmisbaar instrument. Het is bedoeld om te, laten we zeggen, vragen of je mag passeren. Uiteindelijk leek het redelijk relaxed rijden, je hebt ook weinig ruimte om hard te rijden.

Als we op dinsdag op tijd terug zijn voor de lunch, krijg ik van een hotelmedewerker een beschrijving van hetgeen er in de pannen zit. Z'n enthousiasme maakte een oprechte indruk. Op het visitekaartje dat we later van hem krijgen, staat zijn functie: senior sous chef. We zouden William Lep Cha nog geregeld ontmoeten in de ruim twee weken die voor ons lagen.

Het hotel bood het een en ander aan faciliteiten. Het viel op dat de bars om 23.00 uur dichtgingen. Op de eerste dinsdagavond van ons verblijf belandden we in een restaurantje, ook deel van het hotel, waarvan de (overigens wat duurdere) maaltijden buiten het arrangement vielen. Hoewel de lifemuziek waarschijnlijk net zo Indiaas was als de klompen voor de Amerikaanse toerist Nederlands zijn, beviel die muziek mij goed. De ober legde het servet op je knieën neer. Enkele teamleden laten mij kennismaken met het nuttigen van de maaltijd middels je brood.

Iedereen die op enigerlei wijze met de olympiade te maken had, gebruikte de lunch en het diner in een voor groepen gereserveerde ruimte. De maaltijden waren hier minder pittig dan in het restaurant waar we buiten het toernooi zaten. Het ontbijt was in de ruimte voor alle hotelgasten. In dat restaurant kwamen de obers regelmatig vragen of alles nog naar wens was; op een manier die ik niet als opdringerig heb ervaren.

De service die het hotelpersoneel verleende, was bijzonder. Het is me één keer overkomen dat, toen ik ging zitten, een waitress aanbood mijn stoel aan te schuiven. Ik betrapte mezelf toen op een reflex van: dat kan ik ook nog wel zelf. Ik heb op haar aanbod niet gereageerd. Ik moet op haar een onbeleefde indruk hebben gemaakt. Nu ik dit zo neerschrijf, voel ik weer dat mijn reactie onterecht was; service, daar moet je aan leren wennen.

Op 15 augustus viert India onafhankelijkheidsdag. De hoteldirecteur hield naar aanleiding hiervan een toespraak buiten voor het hotel; het verkeer reed en claxonneerde gewoon verder. Het hele gezelschap dat bij de Olympiade betrokken was, had deze dag de mogelijkheid om met een bus Chennai in te gaan. Er waren daartoe vier bussen ingezet. De tocht ging allereerst naar een openluchtmuseum, waar een film gedraaid werd waarin verhaald werd van tradities en gebruiken van vervlogen eeuwen. Vervolgens kon men naar uit nieuw materiaal nagebouwde oude huisjes met veel foto's. Een deel van de voorwerpen die er waren, kon met de hand bekeken worden. Tijdens de rondgang kregen we in het kader van de onafhankelijkheidsdag een vlaggetje opgespeld. Aan het eind kon je een souvenir kopen. De picknick die was aangekondigd bestond uit het in de bus gebruiken van een soort vliegtuigmaaltijd.

Daarna naar het strand. Zowel bij de wandeling door het museum als op het strand waren er behulpzame mensen van de organisatie. Later bleek mij dat die begeleiding niet iedereen ten deel was gevallen; sommigen moesten geheel op eigen kompas varen. Vooral op dat strand had het voor mij wel iets van de groep toeristen die losgelaten werd en naa een tijdje weer bij elkaar gezocht werd; maar misschien was die begeleiding/zorg wel zo goed. Later begreep ik dat er daar ook bedelaars actief waren. Ik heb hier eigenlijk niets van gemerkt. Hoe dan ook, het deed niets af aan de aangename minuten van redelijk zonnig weer en een briesje van zee. Om 19.30 uur werd een filmpje vertoond van 10 minuten ter kennismaking met audiodescriptie.

Op 10 augustus begint datgene waar we eigenlijk voor gekomen waren: de olympiade. Een van de teamleden merkte op dat de openingsceremonie kan wedijveren met die van de olympische spelen, zo niet deze misschien wel overtreft. Het begon met een optreden van een groep studentes van een music college, die hoofdzakelijk westerse popsongs ten gehore brachten. Het verband met de schaaksport is voor mij nog niet duidelijk; of het zou moeten zijn dat sommige schaakproblemen op het eerste gezicht ook ondoorgrondelijk zijn. Het optreden werd gevolgd door toespraken van hoge functionarissen van organisaties die bij de schaakolympiade betrokken waren. Vele sprekers, zo niet alle, begroetten en bedankten elkaar. Ook kreeg deze en gene een mantel of iets dergelijks omgehangen. Hierdoor nam de ceremonie een kleine twee uur in beslag. Dit valt des temeer op als de geluidsinstallatie niet is ingeregeld op het stemgeluid van de spreker en/of de akoestiek van de ruimte. De video zou op de IBCA-site terug te vinden zijn. Ik beperk me dan ook tot enkele opmerkingen:
- een van de sprekers pleitte ervoor dat schaken een olympische sport moet worden;
- een van de laatste sprekers repte van een portal die blinden en slechtzienden in staat moet stellen ongeacht de gebruikte schermlezer online te schaken.
- Anant was via een video aanwezig.

Om kwart over twee (de wedstrijden begonnen om half drie) gaan we naar de speelzaal. Het blijkt er in essentie niet anders aan toe te gaan dan bij een NSVG-toernooitje: zoekende blinden, zoekende slechtzienden en zoekende zienden; tussen tafels waar de organisatie al wel aangepaste schaakspellen en veel aangepaste digitale klokken heeft neergezet. Inderdaad, er waren klokken waarop geen hoofdtelefoontje kon worden aangesloten.

De schaakborden waren Indiase borden die in braille waren voorzien van aan de verticale zijden de cijfers 1 t/m 8 en aan de horizontale kanten van de letters a t/m h. Om goed kennis te maken met deze borden koos ik ervoor om de gehele olympiade op deze borden te spelen. Het bleek daarbij noodzakelijk iedere dag te controleren of de witte en zwarte stukken zich goed van elkaar onderscheidden; dat was toch minder vanzelfsprekend. Indien nodig werd er direct voor een ander stuk of bord gezorgd. De afmetingen van de borden liggen tussen wat momenteel door de NSVG als kleine en grote borden wordt verkocht. Juist die afmetingen maken dat ik niet voor deze borden zal kiezen.

Sommige stukken bij die spellen scheidden zich nog wel eens van hun voetstuk. Dit was geen probleem, op die ene partij na. Je kon schaakstuk en voetstuk zo weer in elkaar drukken. Maar toen in de partij tegen Frankrijk op een cruciaal moment tijdens mijn aanval een witte loper problemen veroorzaakte, moet mijn gezicht op onweer hebben gestaan. Een scheidsrechter of andere surveillant handelde accuraat: de loper werd, zonder een woord te wisselen, direct vervangen.

Op 11 augustus schoof een team uit Venezuela in. Zondag 12 augustus had Nederland een bye. De partijen op de laatste toernooidag begonnen om 09.00 uur. Alle partijen zijn overigens terug te vinden op de IBCA-site. Een bespreking van (de) partijen van het Nederlandse team zal binnenkort aan dit artikel worden toegevoegd of zal separaat op de NSVG-site verschijnen.

De sluitingsceremonie kende ook diverse onderdelen: een dansvoorstelling, een optreden van een muziekgroep, de lancering van een film over het wel en wee van een aantal blinde schakers, die de bioscopen ingaat, de uitreiking van médailles (alle ploegen kregen een médaille en een certificaat) en een optreden van de groep studentes die het toernooi opende. Daarna kon er in de zaal waar de ceremonie plaatsvond gegeten worden. Ieder land zat aan een eigen tafeltje, voorzien van de vlag van het land. Jammer dat de tijd tussen de onderdelen te lang was. Je vroeg je af en toe af of we alles nu gehad hadden. Het hele toernooi mocht zich trouwens verheugen in een grote belangstelling van de pers.

Naast alle uitstapjes en schaakpartijen was er ruimte voor een eigen invulling van de tijd. Die varieerde van partijbespreken, hotelfaciliteiten gebruiken, iets te drinken halen in de omgeving van het hotel, buurten bij het Turkse team, netwerken binnen de IBCA, het zwembad, enz. Ikzelf heb heel wat minuten doorgebracht met een walkman. Daarop waren twee middengolfzenders te ontvangen. Op de FM zat meer. Er komen namen voorbij als Radio 104.8, Chennai life, Hallo FM en radio City. Het programma-aanbod varieerde van regelrechte westerse (golden) oldies (zoals White Room en All Along the watchtower), via allerlei vormen van fusionmuziek van westerse en Indiase songs tot een zender met een breed programma-aanbod. Bij die zender blijf ik vaak hangen; niet alleen voor de Engelstalige nieuwsuitzendingen van All India-radio. De muziek hier is nogal eens van het soort dat te horen was in het restaurant met de duurdere maaltijden. Ook die muziek moet je leren waarderen. Op een middag vraag ik me af of de violist wel helemaal weet hoe dat moet met zo'n strijkstok. Als ik na wat zappen na een minuut of drie weer terugkom, concludeer ik met respect dat de violist - waarschijnlijk dezelfde - heel goed weet hoe je dat doet, viool spelen.

De tv bood naast de binnenlandse programma's een aantal Engelstalige en 1 Duitstalige zender. De Engelstalige zenders gaven veel sport (cricket, championshipwedstrijden en herhalingen van de olympische spelen tot een week na afsluiting).

En dan het congres. Oorspronkelijk gepland op 15 augustus, maar juist vanwege het uitstapje verdeeld over donderdag- en vrijdagochtend 16 en 17 augustus. Omdat de notulen op de IBCA-site worden gepubliceerd, beperk ik mij hoofdzakelijk tot het weergeven van indrukken. Per land voerde 1 gedelegeerde het woord. Bij het appël nominal werd het land genoemd en moest de afgevaardigde reageren. Stemmingen verliepen nogal eens in de vorm van: who agrees say yes; disagrees say no; or obstain. De presentaties voor het organiseren van een toernooi waren relatief kort. Er werd in aangegeven dat er een hotel was, op welke afstand dat van de luchthaven of het station lag en dat er vervoer was. Er werd niets gezegd over de mate van toegankelijkheid voor blinden en slechtzienden. Het wekte bij mij de indruk van een intentieverklaring een toernooi te willen organiseren. De financiële haalbaarheid/geschiktheid leek eerst later te komen. Het viel mij op dat de stukken voor de vergadering niet tevoren werden rondgestuurd. De gedelegeerde van Zweden heeft hier ook iets over opgemerkt. De voertaal was Engels. De opmerkingen van degenen die geen Engels beheersten, werden vertaald. Ik zal het congres niet reduceren tot een NSVG-ledenvergadering, maar ook hier werd meerdere malen geapplaudisseerd ten teken van instemming.

De benoemingen van de IBCA-scheidsrechters bestond uit het voorlezen van een lijst van voorgedragen mensen. Degenen met stemrecht mochten hun zegje doen, als zij dat wilden. De benoemingen waren een hamerstuk.

Een tweetal punten van deze vergadering wil ik nog aanstippen. In de eerste plaats is dat de bepaling van de mate van slechtziendheid. Ter vergadering is een commissie benoemd die (onder leiding van Steven Hilton) hiernaar gaat kijken. Voorts heeft de vergadering het mogelijk gemaakt dat een partij tussen twee visueel beperkten op 1 bord gespeeld mag worden. Nederland heeft hiermee ingestemd met als achterliggende gedachte dat wie zich bewust problemen op de hals wil halen deze dan ook zelf mag oplossen.

Als we op de laatste dinsdagavond aanzitten aan het diner komt een ons bekende senior sous chef voorbij. Hij is een van de weinigen die vrij accentloos, en daarmee goed verstaanbaar, Engels spreekt. Omdat het al even duurt, vraag Ik een ober die de glazen komt bijvullen of hij bij William wil verifiëren of het een "mistake on my side" was dat hij voor mij een maaltijd zou samenstellen. De ober meldt terug dat er iets aan zit te komen. Na enige tijd verschijnt William. Hij wijst mij de diverse soorten vlees aan die met bijpassende saus op het bord liggen. Het is een met zorg samengestelde maaltijd. Hij zet zich enige tijd aan ons tafeltje. Werkelijk; service, daar moet je aan leren wennen. Ik kan alleen maar zeggen: once again thanks to you, William.

Op woensdag 22 augustus aanvaarden we om 18.30 uur de thuisreis. Het traject Delhi-Frankfurt hebben we boven onze stand afgelegd.

Eerder kon u op deze site al uitslagen, tussenstanden en de
einduitslag lezen.
klik hier om deze details te bekijken

Jan Zeeman

Onderwerpen in de rubriek: Schaakolympiade voor vips


Klik op 1 van onderstaande onderwerpen
1992 Verslag 9e olympiade
2008 Nsvg deelnemers
2008 Verslag
2012 Uitnodiging Ibca olympiade
2012 voorbeschouwing door sergio
2012 Uitslagen schaakolympiade 2012
2012 Verslag schaakolympiade chennai
2017 Het NSVG team en de toernooi website
2017 schaakolympiade voor vips
2017 15e schaakolympiade voor vips
test
2017 verslag ronde 6 tm slot
2017 Verslag ronde1 tm ronde5
2017 Verslag dag1 tm dag3

Rubrieken in de hoofdrubriek Niet open schaaktoernooien voor vips

Klik op 1 van onderstaande rubrieken
Correspondentieschaak
Drielandenwedstrijden voor vips
Individueel Europees kampioenschap schaken voor vips
Ledenweekenden
Wedstrijden waaraan NSVG teams meededen
Schaakolympiade voor vips
Individueel wereldkampioenschap schaken voor vips
Zeslanden schaaktoernooi

Overzicht van hoofdrubrieken

Klik op 1 van onderstaande hoofdrubrieken om de rubrieken in die hoofdrubriek te zien:

Open schaaktoernooien voor vips
Niet ingedeelde rubrieken
Geschikt/aangepast schaakmateriaal, software, boeken
Niet open schaaktoernooien voor vips
Schaaktheorie: openingen en eindspelen
info over de NSVG
Alle rubrieken


terug naar begin van de pagina
Terug naar de nieuwspagina

Einde pagina

     
 
   
 
 

Laat de tekst voorlezen met ReadSpeaker
 

Wijzig weergave van schaakstellingen
Toon als diagram
Toon in woorden
Toon in korte notatie