03-04-2014 Verslag door de winnaar van het ONK 2014

Bron: clubblad van schaakmat uit Naaldwijk.
Bertus Groot is naast lid van schaakmat ook lid van NSVG, wat staat voor Nederlandse Schaakvereniging van Visueel Gehandicapten. Deze vereniging houdt jaarlijks een open NSVG kampioenschap, vandaar de afkorting ONK, en dit jaar was dat van donderdag 20 februari tot en met zondag 23 februari. En omdat het een open kampioenschap betreft mogen ook schakers meedoen die geen lid zijn van de vereniging, ook als men niet visueel gehandicapt is.
(De website van de vereniging is te vinden op www.nsvg.nl.)
Toen ik een email kreeg dat Bertus nog een begeleider zocht voor het ONK heb ik de stoute schoenen aangetrokken en zodoende stond ik donderdagochtend bij hem voor de deur in Monster. Na kennismaking met zijn vrouw en een kop koffie vertrokken Bertus, Auré en ik richting bushalte. Auré is de blindengeleidehond van Bertus. Met de bus gingen we naar Leyenburg en vandaar met de tram naar het centraal station.
Op het centraal station gingen we eerst even langs de informatiebalie. Normaalgesproken reist Bertus met het openbaar vervoer mede met behulp van stationassistentie, naast de assistentie van andere reizigers. Dat houdt in dat hij zich meldt bij de balie en vervolgens door een NS medewerker naar de juiste trein wordt geassisteerd, en ook bij overstappen danwel uitstappen op de grotere stations is er een NS medewerker om te assisteren. Maar omdat ik mee was kon de assistentie worden afgezegd, Bertus had deze voor de zekerheid namelijk wel gereserveerd.
Bij de informatiebalie maakte ik ook kennis met Jenny. Een slecht ziende mevrouw van in de tachtig uit Den Haag. Zij zou ook aan het schaken mee gaan doen. Net als Bertus gebruikt ze een klein voelbord bij het schaken. Maar in plaats van de stukken te voelen zweeft haar hoofd op korte afstand boven dit voelbord om zo de stelling te kunnen overzien. Zij zou dit toernooi worden begeleid door Jan Bouke. Jan Bouke is al een aantal malen met Bertus meegeweest en zodoende een bekende in de wereld van de NSVG. Na het inchecken voor Bertus, ik reisde mee met de begeleiderskaart van Bertus, stapten we de trein in. Inmiddels had Jan Bouke zich bij ons gezelschap gevoegd.
Na een overstap in Amersfoort stapten we uit in Nunspeet. Op loopafstand van het station aldaar is een hotel waar de NSVG doorgaans haar kampioenschap houdt. We checkten in en Bertus en ik begaven ons naar onze kamer. Hier lieten we de bagage achter om vervolgens naar de bar te gaan waar reeds diverse bekenden van Bertus aanwezig waren. Tijdens de inspectie van de eetzaal en speelzaal mocht Bertus nog kiezen of hij in groep 2 of 3 wilde spelen, en vervolgens werd het toernooi geopend met een diner.

Daarmee ben ik aanbeland bij de voornaamste taken die ik had als begeleider. Het assisteren bij het eten en het assisteren bij wandelen en andere activiteiten naast het schaken, zoals een tombola. Wat het wandelen met Auré betreft dat kan Bertus ook prima zonder hulp hoor, maar er waren ook blinden zonder geleidehond en begeleider.

De 39 deelnemers werden op speelsterkte verdeeld over drie groepen. Er waren deelnemers zonder visuele handicap, zoals Jan Bouke en ik, deelnemers die geheel blind zijn waarvan een aantal een geleidehond bij zich had, en ook deelnemers die slecht ziend zijn, waarvan sommigen een groot voelbord bij zich hadden en anderen een klein voelbord waar het hoofd dan boven zweeft.
Dan heeft u nu een indruk hoe de schaakzaal er uitzag tijdens het schaken. Twee visueel gehandicapten tegen elkaar betekende een partij zonder normaal bord waarop toeschouwers de stelling konden bekijken, maar twee mensen tegenover elkaar met elk een (klein) voelbord. Er zouden 6 rondes gespeeld gaan worden, 1 op donderdag en zondag , en 2 op vrijdag en zaterdag, met een bedenktijd van 2 uur pppp. Wat de resultaten en een verslag van het schaken betreft, dat heeft via Bertus al op onze website gestaan en dat zal ook wel in dit clubblad staan. Ik wil me er bij deze toe beperken dat alleen Jan Bouke zonder prijs huiswaarts keerde.
Een erg bijzondere ervaring was de kennismaking en het samen zijn met Auré. Bij Schaakmat ligt zij onder de tafel bij Bertus of draagt zij haar geleidehondentuig, dat betekent dat zij aan het werk is en je mag haar dan ook niet aaien zoals jullie weten. Maar als zij haar tuig niet omheeft is zij net als andere honden en houdt er bijvoorbeeld van om te spelen met andere (geleide)honden. Zij wou nog wel eens een deur te ver lopen op weg naar de hotelkamer, want een kamer verder zat een vriendin van haar, Lisa, de geleidehond van een andere schaker. En tijdens het toernooi was zij de oorzaak van een verstoring van de rust in de speelzaal. Ik was klaar met mijn partij en Bertus vroeg mij om even met Auré naar buiten te gaan omdat zij onrustig deed en waarschijnlijk een boodschap moest doen. Zo gezegd, zo gedaan. Na tien minuten kom ik weer terug en loop met Auré naar Bertus toe die nog bezig is met zijn partij. En Auré was door het dolle heen dat zij Bertus weer zag, sprong tegen hem op en begon uitgebreid Bertus zijn gezicht te likken. Bertus maande Auré tot rust, maar daar was de wedstrijdleider al. De wedstrijdleider moest zichtbaar moeite doen om zijn gezicht in de plooi te houden en vroeg of het wat rustiger kon omdat er nog geschaakt werd. Daar had u bij moeten zijn.
Ook voor de rest verliep het schaaktoernooi in goede harmonie. Een paar keer heb ik getuige mogen zijn van een situatie waarin de 2 spelers verschillende stellingen op hun 2 voelborden hadden, maar dat werd allemaal vreedzaam opgelost. De mensen die niet noteren hebben trouwens een recorder waarmee ze opnemen welke zetten worden uitgesproken, zodat de wedstrijdleider indien noodzakelijk die kan terugluisteren. En op zondag tegen de avond keerden we terug in Monster na een voorspoedige terugreis.

Auteur: Menno Pietersma
Bron: clubblad van schaakmat uit Naaldwijk.

terug naar begin van de pagina
Terug naar de nieuwspagina

Einde pagina